Veckan har varit fylld av upplevelser
En mycket vacker och närstående blondin kliver på sin torsdagsträning in i omklädningsrummet och möts av en mörk kille. Situationen kändes lite obekvämt för den vackra skånskan så hon bestämmer sig för att lite snyggt upplysa honom om att det är damernas omklädningsrum. Kvinnan får till svar att han inte pratar svenska. Skånskan tar mod till sig och säger samma sak på engelska och får snabbt till svar att hon vet för hon brukar alltid byta om på damernas och att hon är ett av de nya proffsen i öns dambasketlag. Det var här som den blonda, blåögda kvinnan ville försvinna genom ett hål i marken när det går upp för henne att han är en hon. I bland blir det inte riktigt som man tänkt sig och jag har lovat att inte berätta vem i familjen som råkat ut för detta i veckan.
Hösten har kommit och det är kanske bästa tiden på Gotland
Jag var och hämtade farmor Barbror på flyget och sedan barnen på dagis. Barbro var helt till sig när vi träffades för hon hade flugit med sitt barnbarn Nicole som just blivit klar som flygvärdinna. Monika hade listat ut att det var en av Nicoles första flygningar och bokat om Babbsan till Nicoleplanet. Jag vet inte vem som var stoltast men jag tror att Barbro vann med ca 200%.
När vi kom till dagis blev barnen så lyckliga att de sprang och slängde sig i armarna på Barbro som är en mycket populär person i vår familj. I bilen hem förklarade Towe 3 ordentligt för Barbro +70 att pappa är en pojke och han har snopp. Och farmor är en flicka och har ingen snopp. Jag tror det var bra att Babbsan fick den informationen om den inte gått fram tidigare.
Nästa dag är Wilda förbannad på farfar under frukosten. När jag frågar vad det är så säger hon. ”Dumma dumma farfar som geddade mig en blåsa.” (Vi pratade vid något tillfälle att jag får blåsor i munnen och att det kommer från farfars släkt) Inget bra arv från en farfar men hoppas eventuellt på något trevligare i framtiden om han kan tänka sig att skriva ett testamente. Han brukar säga att det är det enda vi människor är säkra på att vi en dag skall dö. Men tillägger han ”i mitt fall är det tveksamt”. Jag tror att han och Erik D Nilsson har ungefär samma idé och därför inte vågar släppa taget. Båda verkar tro att utan dem så kommer bolagen som åldermännen varit med och byggt upp att gå under.
Skriv testamente!
Att inte skriva sitt testamente på ett genomtänkt och bra sätt kan ge väldigt tråkiga följder för en familj eller ett företag. Föräldrar har ett ansvar även efter sin död och de borde vara så tydliga med sina önskemål att det inte finns möjlighet att skapa oreda. Ingen vill att ens död skall innebära bråk inom familjen men det sker tyvärr allt för ofta. Det är inte ovanligt att familjemedlemmar blir ovänner för livet efter föräldrars bortgång för att de varit otydliga eller trott att de skall leva i evigheter. Vilken vits är det att försöka hålla ihop och stötta familjen och sedan sabba allt genom att inte våga skriva ett testamente? Det är fegt och oansvarigt.
Eventuellt borde just sådana människor inte få dö över huvet taget för det ställer till så mycket skada. Än värre är det i stora företag med starka ledare som inte släpper taget och har naturliga efterföljare. När man har fyllt 70-80 så borde det vara lag på att bolag med flera hundra anställda har en plan på vad som händer. Det kan vara flera tusen personer i flera led som är beroende av bolaget som får stora problem vid en plötslig bortgång. Tyvärr är det vanligare än vad man tror att det inte finns någon sådan plan.
Räddningsinsats 1
Jag har varit runt i Sverige på en snabbresa och bland annat träffat kommunstyrelsens ordförande i Södertälje. Det var ett snabbt och bra möte där jag fick löften som kändes bra. Nu är det bara att fixa resten. När jag kom ut från stadshuset var det en promenad på 15 minuter till bilen. I gångtunneln under stora vägen låg det en parant kvinna i 70-årsåldern på marken, avsvimmad med blödningar från huvet. Två tjejer hade börjat hjälpa kvinnan den ena larmade ambulansen och den andra försökte få kontakt med kvinnan. Vi blev tre som hjälpte henne. Jag tog av mig jackan och lade över henne men märkte att hon frös och sprang tillbaka till kommun huset och fixade två filtar. Jag fick stoppa om henne med den ena och den andra som huvudkudde. Efter 10 minuter började hon frysa så att hon hackade tänder och skakade i kroppen. Jag lade mig jämte och försökte massera hennes rygg och den mänskliga värmen fick henne att snabbt sluta skaka och ganska snart sade hon att det kändes så bra. När ambulansen kom så öppnade hon ögonen och stirrade på mig. Hon frågade om jag var Pigge och berättade att hon hade släkt på Gotland. Genom någon form av mänsklig kontakt så tillfrisknade hon betydligt.
De Gotländska Ståndpunkterna är de sämsta tänkbara
På väg mot Stockholm lyckades jag få kontakt med Hans Laidwa (fd vd på Gotlandslinjen) som följt med i turerna runt mig och Gotlandstrafiken. Vi hade ett långt samtal där han lovade att ställa upp för en träff och diskutera utvecklingen av Gotlandstrafiken. Det skall bli vansinnigt kul att få höra hans synpunkter på framtiden och få lite mer information om den tid som Nordström och Thulin skötte trafiken till Gotland.
Efter alla turer och möten är jag mer säker än någonsin på att De Gotländska Ståndpunkterna är de sämsta tänkbara för öns framtid. Jag är beredd att möta vilken politiker som helst i en sådan duell. Vi måste få till en upphandling som är helt öppen för en ny konstellation av redare eller transportör. Gotland måste våga tänka helt nytt. Ett exempel är att nya rederier kommer vara tvungna att förhandla med hamnarna om kostnader för kajplats och all service i hamnen. Om man uppifrån pekat ut vilka hamnar som gäller, blir intresset minimalt att vilja förhandla om priser och service. Om det finns alternativ så finns det många miljoner att sänka färjepriser med samt öka servicen. Det kan bli exakt samma hamnar men till lägre kostnader som i sig ger lägre priser på båtbiljetten i framtiden. Det kan röra sig om mer än hundra miljoner under en avtalsperiod.
Vuxenhelg
I helgen var det vuxenhelg och bröllopsdag. I vår planering så är det en av oss som är ansvarig för varje helg och den här gången var det Monika. För mig är det bara att säga ja till det hon hittar på och sen hänga med på en spännande helg. Just det där att säga ja och vara nyfiken är nödvändigt för att upplägget skall fungera. Det finns så mycket att vinna på att just säga ja och vilja prova allt. Det skapar nya gemensamma upplevelser som ger ny energi och massor av nytt prat i förhållandet.
Jag ska egentligen inte jobba fredagar men det blev några timmar och sedan träffades vi i creperiets lägenhet som är grymt mysig med utsikt över takåsarna och ligger centralt innanför muren. Där vi var inhyrda för fredagskvällen. Det blev afterjobb-öl hemma hos kompisen som bjudit hem ett trettiotal personer mellan 16–18 och det var viktigt att man lämnade kl 18 för då övergick allt till familjetid och barnen skulle få tid med sina föräldrar. På klockslaget 18 avslutades alla diskussioner som om ett trollspö svingats över oss. Vi fortsatte sedan ut på Visbys krogar och träffade massor av kul människor.
Ca 02 var vi hemma och då berättar Monika att vi nästa dag skall lämna 07.30 för att äta frukost på nästa ställe strax efter åtta. Vi hamnar hos Berra och Ulrika som har en upplevelsegård 2 mil norr om Visby. Hon har 24 hästar och kan det mesta om just den sortens hästkrafter och Berra har ungefär hälften så många enduromotorcyklar och är minst lika insatt i hojåkning.
Räddningsinsats 2
Planen var att jag skulle kör enduro mellan 9–17 ihop med spännande människor. Bland annat så var VD:n för ett av Sveriges lönsammaste bolag med. Han berättade om hur dåligt man servade sina frekventaste kunder och att det var planerat i minsta detalj. Alltid kul att höra om nya branscher. Turen gick bra fram till lunch då en av killarna lade omkull sin hoj i en kurva och bröt lårbenet. Det gjorde tydligen jävligt ont för vi kunde nästan inte flytta honom. Det tog nästan 40 minuter att få dit ambulansen och jag fick någon form av flashback när han låg på släpet med den kalla plåten och frös. Att bara sätta sig jämte honom och massera honom över bröstet fick honom att lugna ner sig och frysa mindre. Att bry sig ger värme och omtänksamhet vilket får kroppen att må bättre. Hur många äldre människor finns det runt vårt avlånga land som aldrig får någon beröring? Hur illa mår de av just detta? Jag undrar vad daglig massage skulle ge i förebyggande syfte?
Dagen fortsatte i ett behagligt tempo runt norra ön och på kvällen kändes det i kroppen att jag kör hoj alltför sällan. Efter söndagens tre timmars ritt längs den gotländska kusten så var kroppen mer än nöjd och idag tisdag känns helgen väldigt närvarande i många muskler.
Säg Ja!
Det var trist att Team Bengan åkte ur Körslaget, men de har gjort ett väldigt bra jobb och samtliga har fått ett minne för livet. Jag vet att det varit slitigt med många tårar men också massor av skratt. Meningen med livet är de stunder som man aldrig glömmer. Och hela resan med Team Bengan är en sådan stund då en helt ny grupp bildas och nya livsband knyts. Sådant får man bara vara med om man vågar säga JA.
Jag är helt övertygad om att fler borde säga ja till livet och sin partner, bästis, arbetsgivare, barn m.m. lite oftare. Tänk vad mycket spännande det ligger i den ja-skålen som är så lättåtkomligt om bara modet finns att säga just JA.