Vilka barn skall få leva? Och hur skall barn få leva?
Nu har det gått 52 560 timmar sedan tsunamin svepte in över Khao Lak. Mycket har hänt och många tankar har tänkts. Igår fick jag en fråga om jag kunde tänka mig ett liv utan tsunamin. Efter ett tag blev svaret klart nej. Det blev så krångligt. Killarna skulle ha varit 10 och 11 år och det kan jag givetvis leva med men då skulle inte Towe och Wilda funnits i stället. Monika hade haft sitt liv någon annanstans och en del av våra gemensamma vänner inklusive frågeställaren skulle inte funnits i mitt liv. Jag och Ulrika skulle levt våra liv här och det hade säkerligen varit fullt av andra och nya möten. Här någonstans inser jag att allt blir så komplicerat att jag helt enkelt får inse att det som har hänt har faktiskt hänt och nu är det som det är och så lär det förbli. Inget okänsligt i detta. Men allt annat går bort.[…]